Birlikte kurulan bir hayatın en kıymetli temeli, paylaşmak ve eşitlenmektir. Oysa ne zaman mülkiyet üstünlüğü, yani “BU EV BENİM”, “BU PARA BENDE”, “BU SENİN DEĞİL” düşüncesi ortaya girerse, o ortaklık artık müşterek olmaktan çıkar. O dakikadan sonra “BİZ” yoktur, “BEN” vardır.

Mülkiyetin sağladığı güç, eğer karakterle dengelenmemişse, kişiyi kibire, hükmetmeye ve karşısındakini küçümsemeye iter. İşte burada karakter ortaya çıkar.

Karakteri sağlam olan kişi, elindeki mülkü bir üstünlük aracı değilde, bir paylaşım vesilesi olarak görür. AMA KARAKTER ZAYIFSA, MALIN BÜYÜKLÜĞÜ, İNSANLIĞIN KÜÇÜKLÜĞÜNÜ ÖRTEMEZ. Güç kişiyi şımartır, birlik yerini hükme, sevgi yerini tahakküme bırakır.

Her evlilikte, her ilişkide, her müşterek oluşumda dengenin esası KARAKTER DENKLİĞİDİR. Atalarımız ne güzel demiş:
“HER ŞEY DENGİ DENGİNE.”
Bu denklik sadece malda, parada ya da güzellikte aranmaz. Asıl denklik; sabırda, anlayışta, saygıda, vicdanda ve ahlakta aranır.

Bugün nice evlilikler gösterişli düğünlerle başlıyor ama küçük bir tartışmayla yıkılıyor. Çünkü temeli karakter değilde, beklenti üzerine kurulmuş.
Eşini cebine göre seçen, kariyerine göre değerlendiren biri, zenginliğin geçici, makamın kırılgan, güzelliğin fani olduğunu zamanla anladığında elinde hiçbir şey kalmaz.

Oysa görücü usulü denilen evlilik biçiminde, özellikle yaşanmışlıkları olan büyüklerin rehberliğinde, KARAKTER, İLK SIRADADIR. Kişinin diplomasına, maaş bordrosuna değilde, yüzüne bakılır. O yüz ne anlatıyor, nasıl bakıyor, içinde ne saklıyor, bunlara odaklanılır. İşte bu yüzden o evlilikler uzun sürer. Çünkü temeli insanlık üzerine kuruludur.

Ve unutulmamalıdır ki:
MÜLKİYET GEÇİCİDİR, KARAKTER KALICIDIR.

Kalın sağlıcakla.