Bir ülkenin gerçek çöküşü, büyük yangınlarla değil, küçük teslimiyetlerin birikmesiyle başlar.
Aklını kiraya verenlerin, vicdanını maaşın satır aralarına mühürleyenlerin çoğaldığı bir yerde refah da huzur da yeşermez. Çünkü düşüncenin toprağı verimsiz bırakıldığında, hakikat hiçbir mevsimde filizlenmez.

Bugün memleket tam da böyle bir eşikte duruyor.
Kendisini makamın gölgesine yaslayan, düşüncesini iktidarın rüzgârına göre eğip büken, hakikati maaş bordrosunun sınırlarına hapseden bir zümre, ülkenin geleceğini tutsak almış durumda. Onların dünyasında soru sormak ayıp, eleştirmek suç, hakikati dile getirmek ise neredeyse başkaldırı sayılıyor.

Oysa akıl kiraya verildiğinde, toplum körleşir.
Vicdan maaşa bağlandığında, adalet sağırlaşır.
Böyle bir ülkede huzurun tarifi bile lükse dönüşür.

Bu yalnızca bir siyasi eleştiri değil, aynı zamanda bir toplumsal ahlak meselesidir. Yol erenlerinin asırlardır söylediği gibi:
“Rızasız lokma haramdır.”
Bugün ülkeyi zehirleyen şey tam da bu rızasızlık hâlidir: rızasız güç, rızasız sadakat, rızasız suskunluk… Çünkü suskunluk, çoğu zaman kötülüğün en sessiz ortağıdır.

Bir ülke ancak aklı özgürleştikçe, vicdanı maaşın değil hakikatin emrine girdikçe kendisine dönebilir.
Refah, paranın değil erdemin yanında yürür.
Huzur, iktidarın değil adaletin sofrasında bulunur.

Her toplumun bir eşiği vardır.
Bizim eşiğimiz de tam burasıdır:
Aklını kiraya verenlerle, kiraya vermeyi reddedenlerin ayrıldığı çizgi…

Unutulmamalı:
Bu ülke, aklını kiraya vermekten vazgeçtiği gün; yeniden nefes alacak, yeniden üretecek, yeniden insanlaşacaktır.

Baki Düzgün

Hak-Der Genel Başkanı

Türkiye Alevi Toplumu Örgütlenme Sözcüsü