Üç yanlış bir doğru etmiyor.
Ama bizde ne yazık ki bu yanlışlar üst üste yığılıyor ve sonunda şehrin ruhu kayboluyor..

YANLIŞ 1: Şehrin en güzel yerine, halkın istemediği bir benzin istasyonu yapılıyor. Üstelik 100 metre ilerisinde ve gerisinde hali hazırda iki istasyon varken. Kim ne karşılığında bu izni verdi? Hangi akıl, hangi vicdan bu tercihi savunabilir?

YANLIŞ 2: Otoban açıldıktan sonra Orhangazi’ye şehirler arası otobüslerin %1’i bile uğramıyor. Peki o zaman, terminal neyin nesi? Gerçekten ihtiyaç mı, yoksa ihtiyaçmış gibi gösterilen bir rant düzeni mi?

Yanlış 3: Şehrin tam göbeğindeki o değerli araziye Otel konduruluyor. Oysa aynı alana Orhangazi’ye yakışır bir BELEDİYE BİNASI, bir sosyal yaşam alanı, halkın nefes alacağı bir meydan yapılabilir.
Ama bu tercih edilmiyor. Neden?

Camikebir Mahallesi’ndeki 1001 Ada 3-4 numaralı parseller yüklenici firmaya teslim ediliyor. Ticari alanların %55’i neredeyse peşkeş çekiliyor. Evet, ticaret karlı olabilir ama mesele sadece kar değil. Bir karar vicdan terazisine konduğunda da ayakta durabiliyor mu, asıl mesele bu.

Buradaki tek soru şu: ORHANGAZİ HALKI BU PROJELERİ İSTİYOR MU? BİLGİLENDİRİLDİ Mİ ? GÖRÜŞÜ ALINDI MI? BU ŞEHİR HALKINSA, KARAR DA HALKINDIR!

Serzenişimiz siyasete değil; zihniyete. Eski yönetim de, yenisi de aynı bakış açısının ürünü. Eğer illa ki bir benzin istasyonu ve Ote yapılacaksa, neden MURADİYE MAHALLESİ’NDEKİ 83 Ada 69 PARSEL VERİLMİYOR?

Eski otogarın olduğu yerde, MİNİ BİR TERMİNAL YAPIN.

Yaya geçidinin olmadığı, güvenliğin sağlanmadığı bir alanda bir kişinin hayatını kaybetmesi halinde, sorumluluğu kim alacak? Vicdanınız rahat olacak mı?

Tüm bunlar planlanırken, bir kez o bölgede yaşayanlara, işletmecilere, esnafa soruldu mu? Onlar bu tercihten memnun mu?

Ve bu kararlardan biri, şehri ya yaşatır, ya da yok eder.

ORHANGAZİ’NİN EN DEĞERLİ 16 Dönümlük Alanına , bir BELEDİYE BİNASI, SOSYAL ALANLAR, MEYDANLAR YAKIŞIR.
Birliğin, nefesin ve halkın buluşma noktası olacak bir alan neden olmasın?

Ama birilerinin dayatmasıyla “YAPTIM OLDU” denilirse, bu sadece şehircilik ayıbı değil; tarih karşısında da bir vebaldir.

UNUTMAYIN, ŞEHİRLER SADECE TAŞ VE TOPRAKTAN İBARET DEĞİL.
ONLAR, VİCDANIN, İRADENİN VE HALKIN EMANETİDİR.

Kalın sağlıcakla..

Selahattin Çelik